آیت‌الله حاج آقا مصطفی خمیینی آذرماه 1309 ش. در قم به دنیا آمد. پس از گذراندن دوران تحصیلات ابتدایی، 16سالگی تحصیل علوم دینی را آغاز کرد. از سال 1330 در درس خارج پدر و آیت‌الله العظمی بروجردی حاضر شد و از محضر دیگر اساتید حوزه ازجمله؛ علامه طباطبایی، سید محمد محقق داماد، شیخ مرتضی حائری و سید محمدباقر سلطانی بهره برد. از سال 1341 که امام خمینی اعتراض به رژیم شاه و سپس مبارزه را آغاز کرد، همراه و همگام پدر بود. پس از تبعید امام به ترکیه با توجه به عدم سکوت و ادامه راه پدر، عوامل ساواک او را نیز دستگیر و به ترکیه تبعید کردند. سپس مهر 1344ش به همراه پدر به ناچار عازم نجف شدند و تا زمان شهادت در آنجا مبارزه علیه رژیم پهلوی را به رهبری حضرت امام ادامه داد. تا این که اول آبان 1356ش ـ 9ذیعقده 1397ق ـ در 47سالگی به شکل مرموزی رحلت کرد و در کنار مقبرۀ علامه حلی در صحن امام علی(ع) مدفون شد.
حضرت امام بر خلاف تصور رژیم شاه، صبورانه تحمل کرد و نه تنها تأثیر منفی بر او و ادامه مبارزه نداشت، بلکه عامل شتاب‌دهنۀ جریان انقلاب نیز شد. حضرت امام نیز ده روز پس از شهادت فرزندش، در نطقی کوبنده و حماسی، از دست دادن عزیزترین فرد را از «الطاف خفیّۀ الهی» دانست. (صحیفه امام، ج 3، ص 234)
.
انتهای پیام /*